ഈ ഉപഭൂഖണ്ടത്തിന്റെ ഏതാണ്ട് പകുതി ഭാഗത്തോളം പ്രദേശത്തിൽ ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭരണം നിലനിന്നിരുന്ന കാലത്ത് തന്നെ, ഇങ്ഗ്ളിഷുകാരും പ്രാദേശിക ജനങ്ങളും തന്മിലുള്ള ഭാഷാപരമായ സമത്വം ഒരു അലിഖിതമായ പ്രശ്നമായി നിലനിന്നിരുന്നു. ഇതിനെക്കുറിച്ച് മുഴുവനായും ഇവിടെ ഇപ്പോൾ പ്രതിപാദിക്കാൻ ആവില്ല.

ഈ ഉപഭൂഖണ്ടത്തിലെ കുബേരകുടുംബക്കാരിൽ പലരും ഇങ്ഗ്ളണ്ടിലും മറ്റും പല ആവശ്യങ്ങൾക്കായി മാറിത്താമസിച്ചിരുന്നു, അന്ന്. അവർ അവിടെ പരിശീലിച്ച സംസാര രീതി തികച്ചും പുതുമയാർന്നതായിരിന്നു.

ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയിൽ ഭരണകർത്താക്കളായ വ്യക്തികളെ അവിടെ വച്ച് വെറുംപേരിനാലോ, അതുമല്ലെങ്കിൽ അവരുടെ പേരിന് മുന്നിലായി Mr. എന്ന് ചേർത്തുകൊണ്ടോ അവരെ സംബോധന ചെയ്യാം, പരാമർശിക്കാം. You എന്ന വാക്ക് കൊണ്ട് സംബോധനചെയ്യാം. He, She തുടങ്ങിയ വാക്കുകൾ കൊണ്ട് പരാമർശിക്കാം.

അതേ സമയം, ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയിൽ ഇവർ ഭാഷാ കോഡുകളുടെ മുകൾപ്പരപ്പിലാണ് നിലനിന്നിരുന്നത്.

ഗാന്ധി, നെഹ്റു തുടങ്ങി പലരും ഇങ്ഗ്ളിഷ് സംസാര രീതിയുടെ സുഖം ഇങ്ഗ്ളണ്ടിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് അനുഭവിച്ചവരാണ്.

ഇങ്ങിനെയുള്ളവരിൽ ഗാന്ധി ഉൾപ്പെടെ പലരും, യഥാർത്ഥത്തിൽ ബൃട്ടിഷ് ഇന്ത്യയിലെ പൌരന്മാരായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നില്ല. മറിച്ച് ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യയോട് തൊട്ട് കിടക്കുന്ന സ്വതന്ത്ര രാജ്യങ്ങളിലെ പൌരന്മാരായിരിന്നു. ഗാന്ധി പഠിച്ചത് ലണ്ടനിലെ University Collegeൽ ആണ്. പിതാവ് പോർബന്ധർ രാജ്യത്തിലെ പ്രധാനമന്ത്രിയായിരുന്നു.

നെഹ്റു പഠിച്ചത് Trinity College, Cambridgeൽ ആണ്.

ഇവർ ഇങ്ഗ്ളിഷുകാരെപ്പറ്റി പരാമർശിക്കുമ്പോൾ, ഹിന്ദിയിലേയും മറ്റും ബഹുമാന പദങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നോ എന്നത് സംശയമാണ്. ('ഉൻ' എന്നത് 'അദ്ദേഹം' എന്നും, 'ഉസ്സ്' എന്നത് 'അവൻ' എന്നും ഉള്ളതിൽ). കാരണം, ഇവർ ഇങ്ഗ്ളണ്ടിൽ തന്നെ ധനികരാരിയുന്നു. ഇവർ കറൻസിയായി (രൂപ) കൊണ്ടുവന്ന ബൃട്ടിഷ്-ഇന്ത്യൻ രൂപയ്ക്ക് അന്ന് ഒന്നിന് 7 ഡോളർ എക്സ്ചെയ്ഞ്ച് മൂല്യം ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഇവർ ഉപദ്വീപിലെ ധനികരായതിനാൽ, ഇവരുടെ തരംതാഴ്ത്തിയുള്ള സംഭാഷണ വാക്ക്-കോഡ് ഇങ്ഗ്ളിഷുകാരെ കാര്യമായി ബാധിച്ചില്ലാ എന്ന് വിശ്വസിക്കാം.

മാത്രവുമല്ല, വളരെ ലളിതമായി പെരുമാറിയിരുന്ന ഇങ്ഗ്ളുഷുകാർക്ക്, മറുപുറത്തുള്ളവരുടെ ഭാഷാകോഡുകളിൽ നിർവ്വചിക്കപ്പെടാത്ത എന്തെങ്കിലും പൈശാചികതയുണ്ട് എന്ന കാര്യവും അറിവില്ലായിരുന്നു.

പാക്കിസ്ഥാനും, ഇന്ത്യയും രൂപീകൃതമായതിന് ശേഷം, ഈ രാജ്യങ്ങളിൽനിന്നും ആദ്യകാലങ്ങളിൽ ഇങ്ഗ്ളണ്ടിലേക്ക് പഠനത്തിനും മറ്റും കടന്നവരിൽ ഒരു വൻ ഭൂരിപക്ഷം ഇവിടങ്ങളിലുള്ള കുബേര കുടുംബാംഗങ്ങളും ആയിരുന്നു. ഇവരും തരംതാഴ്ത്തി ഇങ്ഗ്ളിഷുകാരെ പരാമർശ്ശിക്കുന്നത് അവരെ കാര്യമായി ബാധിക്കില്ല. കാരണം, ഇവരും ഈ രാജ്യങ്ങളിലെ സാമൂഹിക ഉയരങ്ങളിൽ ഉള്ളവരായിരുന്നു.

എന്നാൽ 1990ന് ശേഷം, ഈ രാജ്യങ്ങളിൽനിന്നും, ബങ്ഗാളാദേശിൽനിന്നും ഇങ്ഗ്ളണ്ടിലേക്ക് നീങ്ങിയവരിൽ ഒരു വൻ ഭൂരിപക്ഷംപേരും ഇങ്ഗ്ളിഷ് ഭാഷപോലും പുതുതായി പഠിച്ചവരോ, അല്ലെങ്കിൽ തീരെ അറിയാത്തവരോ ആയ പലതരം തൊഴിലുകാരും ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നു. ഇവരെ പൊതുവെ 'ചീപ്പ് ലെയ്ബർ' (cheap labour) എന്ന രീതിയിലാണ് വിശേഷിക്കപ്പെട്ടിരുന്നത്.

ഇക്കൂട്ടരിൽ പലരും സ്വന്തം രാജ്യത്തിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥർ മഹിമയില്ലാത്ത തൊഴിലുകൾ ചെയ്യുന്നവരായാണ് കണ്ടത്. എന്ന് വച്ചാൽ ഇവരെ പരാമർശിക്കുമ്പോൾ, പ്രാദേശിക ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാർ വാക്ക്-കോഡുകളിലെ തരംതാണവാക്കുകളാണ് ഉപയോഗിക്കുക. എന്നാൽ ഇക്കൂട്ടർ തിരിച്ച് അയക്കുന്ന ബൃട്ടിഷ് പൌണ്ടിന് അതിഗംഭീരമായ എക്സ്ചെയ്ഞ്ച് മൂല്യം നൽകിയത് കൊണ്ട് ഇവരും അമിത ധനകരായിമാറിയിരുന്നു, അവരുടെ പ്രാദേശിക രാജ്യങ്ങളിൽ.

ഇവർ ഇങ്ഗ്ളിഷുകാരോട് സമത്വം പ്രഖ്യാപിച്ചത്, ദക്ഷിണേഷ്യൻ ഉപഭൂഖണ്ടത്തിലെ രാജ്യങ്ങളിൽ ഇങ്ഗ്ളിഷുകാർക്ക് സാമൂഹികമായ തരംതാഴ്ത്തൽ ആണ് സൌകര്യപ്പെടുത്തിയത്.

കാരണം, തങ്ങൾ തരംതാഴ്ന്നവരായി വാക്ക്കോഡുകളിൽ നിർവ്വചിക്കുന്നവർ സമന്മാരായി He, His, Him, She, Her, Hers തുടങ്ങിയ വാക്ക്-കോഡുകളുടെ താഴ്ന്ന രൂപങ്ങളായ 'അവൻ', 'അവൾ' തുടങ്ങിയ രീതിയിൽ നിർവ്വചിക്കുന്നവരെ, പ്രാദേശിക ഉദ്യോഗസ്ഥർക്ക് ബഹുമാനിക്കാൻ പ്രയാസം തന്നെ ആയിത്തുടങ്ങി.

ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഒന്ന് രണ്ട് സംഭവ വികാസങ്ങളെക്കുറിച്ച് അടുത്ത എഴുത്തിൽ വിശദീകരിച്ച് എഴുതാം.